Life oh LIfe!

time: 10:10 am

loc: jumanji (office)



nalulungkot...nalulungkot...nababagot...nababagot...bakit ganun?lagi na lang umuulan...wla na bang katapusan?...ah ewan! sabi nga ni forrest gump..."life is like a box of chocolates...you'll never know what to expect"...haha...tama kaya yun...medyo limot ko na ang linyang yun...

minsan nakakaramdam ako ng lungkot sa hindi ko malaman na dahilan...sabi ko nga sa isang kaibigan...sad for no apparent reasons...aaaah!!! kabaliwan na ba ito?sana naman hindi...hindi ko lang talaga alam ang dahilan...kaya yun ang nasabi ko...ewan ko ba...wla naman akong naka-away or nakatampuhan...bigla ko na lng nararamdaman...hindi naman araw-araw...pasulpot-sulpot lang...tulad ngayon...aaah!! nandito na naman sya..sinasapian na naman ako...


ayaw ko mag-pretend na okay lang ako...

nagpapatawa man ako sa forum or lagi ako naka-smile sa mga nakakasalamuha ko araw-araw...ganun lang talaga ako...baka talo ko pa nga ang mga beauty queen sa kaka-smile...


10:30 am na wala pa ako nasisimulan sa work ko...hindi ako makapag-concentrate....ang hirap naman nito...gusto kong may matapos pero parang wla yata akong magagawa sa araw na ito...kundi magpretend na may ginagawa pero blangko talaga ang utak...internal malfunction!


kailan kaya matatapos ito? ano kaya ang gamot? out of town? shopping? magdasal at magtanong kay Lord? meron nga kayang makakagamot?